Silva Antonio
O autor veio para demolir e sobrecarregou/exagerou nos adjectivos.
Mas o facto é que receção a turistas é uma LASTIMA e a manutenção da Baía das Gatas é uma VERGONHA.
Ambos revelam a INCOMPETÊNCIA e a BASOFARIA institucionalizadas. Prevalece a IMPROVISAÇÃO, a incapacidade de se definir PRIORIDADES, a BANALIDADE e a FRIVOLIDADE/ SUPERFICIALIDADE das autoridades (a nível nacional e local) em relação ao Mindelo e a mania de ESPERTEZA da classe empresarial do sector que faz uma publicidade enganosa, não contribui proporcionalmente aos benefícios que aufere do turismo, etc...
Mas o facto é que receção a turistas é uma LASTIMA e a manutenção da Baía das Gatas é uma VERGONHA.
Ambos revelam a INCOMPETÊNCIA e a BASOFARIA institucionalizadas. Prevalece a IMPROVISAÇÃO, a incapacidade de se definir PRIORIDADES, a BANALIDADE e a FRIVOLIDADE/ SUPERFICIALIDADE das autoridades (a nível nacional e local) em relação ao Mindelo e a mania de ESPERTEZA da classe empresarial do sector que faz uma publicidade enganosa, não contribui proporcionalmente aos benefícios que aufere do turismo, etc...
Crónica di un Turista Insatisfeito
“MINDELO TEN POKU OU NADA PA OFERECI PA TURISTAS”
E un péssimo publicidade pa turismo na Mindelo, artigo sai ês sabado naprestiado jornal “Heraldsun” di Austrália y ê assinado pa conhecido escritor australiano Tony Parks ki ten usadu Africa como cenário di si romances.
Ê ta fla, logo na titulo, ma ten un monti di areia na Mindelo, mas nen sinal di pérola. Li ta fika un extratu alargadu di ês artigo, traduzido di inglés pa kriolu :
“MINDELO TEN POKU OU NADA PA OFERECI PA TURISTAS”
E un péssimo publicidade pa turismo na Mindelo, artigo sai ês sabado naprestiado jornal “Heraldsun” di Austrália y ê assinado pa conhecido escritor australiano Tony Parks ki ten usadu Africa como cenário di si romances.
Ê ta fla, logo na titulo, ma ten un monti di areia na Mindelo, mas nen sinal di pérola. Li ta fika un extratu alargadu di ês artigo, traduzido di inglés pa kriolu :
TONY PARKS
“Apezar di fotografias di carton postal, dja nu staba avizadu pa turistas veteranos di cruzero ki steve li primero ma Mindelo ten poku, ou nada pa ofereci. Ami un sta determinadu, contudo, a atxa algun pérola sukundidu, algun pequeno segredo kin podi lela ku mi (y conta na ês stória di viagen)
É ku mente abertu ki nu sai di barco. Agu di porto ê indiscritivelmente azul, lindo. Meia duzia di taxistas di bon curason oferecenu ses serviços, mas centro di Mindelo ê pertu di porto, nu continua ta anda. Un sta spera odja alguns restaurantes ou café perto di porto, mas tudo ki nu sta odja ê un praia encardidu. Ten un atraente empreendimento, “John Walker Bar” , mas inda ê cedu, ê sta fitxadu.
Ten un un pequeno mercadu di peixe, y un lojo chinês ki ta bendi bujigangas importadu ....y ê tudo ki ten pa cumpra.
Ten un sentimento di apatia, di indiferença, sima ki ninguen ka sta importa ku centenas di turistas di ês cruzero na ruas di Mindelo. Un ka kré ser tratadu ku rialeza, mas, curiosamente, un sta un bocadinho dezapontadu pamodi un ka atxa nen lojas nen restaurantes ta tenta folanu ku precos inflacionadus di cappucino ou lembranças di mau gosto.
Mindelo sta parci feliz na trata di si própri assuntos , alheios a turistas ki ta ntra y sai sima ondas di mar.
Mercado di peixe ê singularmente anti-turistas (...) É so un lugar di mau txeru undi bu ta cumpradu pexe congelado.
Ten un museu na replica de Torre de Belem, mas mudjer ki ta cobra entrada sô sabi kel bocadinho di inglês pa flanu ma nada ka sta marcadu na inglês. Torre de Belen, la es ta txomal “Antiga Capitania” , distoria e tudo ki nu podi sabi.
Si ê un Ilha, ten ki ten praias. Na agencia di informason pa turistas, ki ka ten mapa pa forneci, un pergunta qual ê midjor praia di es Ilha
-Baia das Gatas, responde mudjer ki staba di serviço . “Djan atxa nha perola” (...)
Imagina, si bu puder, un quebra-mar di cimento fustigadu di un lado pa ondas vindos di Atlantico y pa otu ladu, na sotacento, pa un terreno di lixo, areias encardidos, ervas y plástico.
Un homi ki nunca ka devia ser visto nú en publico cumeça ta duspi y ê sta limpa vigorosamente si “ privado” ku un T-shirt. Di otu lado di rua sta casas di férias semi-acabados ( cumprado pa pessoas ki nunka ka steve li, un ta pensa) ku pintura dja gastos pa ventania di atlantico.
Possivelmente ê pior praia ki djan odja na nha vida.
(---)
Un da conta enton ma un atxa nha “perola” , nha pequeno secredo, nha dica interior : si bu cruzero escala docas di Mindelo, fica na bordo. “
-Tony Parks ( e viaja di Italia pa Aftica do Sul , via Mindelo)
Fonte - FaceBook
Por muito que amemos aquela ilha (e amamos), temos de concordar que a maior parte do que o sujeito diz é verdade. Foi demasiado duro mas pode ser que isso abra alguns olhos. É bom levar um soco no estômago para a dentadura sair boca fora!
ResponderEliminarBraça com um viva ao Mindelo e aos que o poderão resgatar.
Djack
Diz-se que o amor é cego e o tenor Tomás Alcaide até cantava: "...o amor é cego e vê, não sei porquê..." Por vezes é necessário ver as coisas com os olhos da razão, apesar do amor! Por vezes, o orgulho ferido opera milagres! Por vezes o toque a rebate acorda as consciencias adormecidas pela indiferença! Por vezes, o "manhã Deus tâ dá" pode falhar! Mãos às obras antes que caiamos, todos, nas covas que esta letargia geral vem abrindo pelos caminhos do nosso futuro! Que Diabo, gente, do que é que estão à espera? Do Apocalipse?
ResponderEliminarBraça desesperado,
Zito
Concordo com a critica porque ninguém é perfeito, não se pode agradar e todos e porque é verdade o que diz. Espero que quem de direito (???) leia o comentàrio.
ResponderEliminarTodavia discordo em absoluto com a tradução. Aproveitaram do seu conteùdo e da oportunidade para malhar e fazer propaganda
K ganda safadeza !!!.
Eu também concordo com o ponto de vista do Tony Park e de muitos que tenham uma visão do mundo para além do horizonte da tapadinha por muito dura que seja para os mindelenses. Este artigo cai como uma bomba na hora H, e quem ama S. Vicente esta ilha bonita a sua gente só pode ficar triste com o que vê ou seja engolir sapos. Este homem não estava para tratar do ego e o nacionalismo bacoco dos cabo-verdiano, nem veio para fazer dançar coladeira mas sim fazer o seu turismo, e sim resolveu escrever uma artigo dizendo o que sentiu a sua percepção da terra, como viu as coisas no curto espaço da sua estadia. Se exagerou não cometeu nenhum pecado pois eu já vi pior na minha terra soncent.
ResponderEliminarOxalá que faça pensar aos 'Papas' dos cluster pois como bem disse o Tonecas é verdade, CV é mais basofaria de crioulo fechado no seu umbigo. Mais uma razão para ampliar as nossa críticas aos 40 anos de pseudo-desenvolvimento, e eu digo andar para traz em toda a linha não obstante uma aparente desenvolvimento material sustentado pelas ajudas.
O diabo é que esta ilha tem um bom potencial mas não tem visão. As geração actual comparada com a do início e até meados do século passado é uma vergonha. É outro S. Vicente. O serviço o atendimento numa repartição num bar num restaurante,é uma lástima de má qualidade a displicência é total, a bandalheira, e o nivelamento feito para baixo. Não existem lojas de qualidade, actividade cultural etc.
Qualquer pessoa com o mínimo de vivência faz este diagnóstico. Como dizem para ver a realidade de uma ilha é preciso sair dela ou não fazer parte. Se querem turismo exportação etc é preciso dar uma volta a 180º. Senão a solução é pedir esmola eternamente, a semi-indigência, pois turismo ou industria superficial e desorganizada só prejudica. Não se pode tomar esta crítica pelo aspecto negativo mas sim ver onde se deve melhorar. Mas é verdade que a ilha precisa de dar uma grande volta e entrar pelo menos na era do progresso social e económico para voltar a ser uma grande ilha como foi outrora.
Eu sempre disse que Mindelo e Cabo Verde precisam de um novo conceito: um autêntico Resgate, desculpem-me os amigos que detestam esta palavra, pois mais fundo só resta o abismo. Tem que voltar a página dos 40 anos, de atraso e sub-desenvolvimento. Mas sinceramente estou muito preocupado com os nossos recursos humanos que a propaganda dizia que era a nossa riqueza. O que se tem visto nos últimos 20 anos não é nada encorajador. Temos que reclamar a nossa ilha de volta e lutar pela Regionalização para dar a volta à situação.